பாட்டனி கிராஷுவேட்( BOTANY GRADUATE) தானே?

நீங்களும், அம்மாவும் பாட்டனி கிராஷுவேட்( BOTANY GRADUATE) தானே?

ஆமாம். இதுல என்ன உனக்கு இப்ப டவுட்டு?

இல்ல…..எனக்குக் கொஞ்சம் “ஹெர்பேரியம் (HERBARIUM) ஒர்க்சீட்” செய்ய வேண்டி இருக்கு. அதை நீங்க ரெடி பண்ணி வச்சுட்டா, நான் காலேஜ்ல சப்மிட் செய்ய ஈசியா இருக்கும்.

சரி…….லிஸ்ட் அனுப்பு.

அனுப்பியாச்சு.

என்ன, இவ்வளவு அனுப்பி இருக்க?

இது மொத்த லிஸ்ட். நீங்க முதல்ல பத்து மட்டும் ரெடி பண்ணுங்க. ஹைலைட் செய்து அனுப்பி இருக்கேன். அதை ரெடி பண்ணி வச்சிடுங்க.

விடுமுறைக்கு வீடு வந்த போது தயார் செய்து வைத்திருந்த பத்து ஹெர்பேரியங்களை கல்லூரிக்கு எடுத்துச் சென்றவள், இரண்டு தினங்களில் மீண்டும் அழைத்தாள்.

வணிகத் தலைமைகொள் - வெற்றிக்கான சூட்சுமப் பெட்டகம்

வணிகத்தில் வெற்றிக்கொடி நாட்டியவர்கள் தாங்கள் ஜெயித்த கதைகளை எழுதி இருக்கிறார்கள். தொகுப்பாக்கி இருக்கிறார்கள். அவைகள் பெரும்பாலும் தன்னம்பிக்கை நூலின் சாயல் தரித்தே இருக்கும். அதில் இடம் பெற்றிருக்கும் கதைகள், உதாரணங்களில் பெரும்பகுதி மறு வாசிப்புக்குரியதாகவே அமைந்திருக்கும். தவிர, வணிகக் கனவை சுமந்து திரிபவர்களுக்கும், அதன் ஆரம்ப நிலையில் இருப்பவர்களுக்கும் வணிகம் செய்வதன் பொருட்டு தங்களையும், ஆரம்பிக்க போகும் தொழிலையும் கட்டமைப்பதற்கான வழிகாட்டல்களை, செயல்படுத்தத் தகுந்த ஆலோசனைகளை தெளிந்த நீரோடையாகக் கொண்டிருக்காது. இத்தகைய குறைகள் இல்லாது ஒரு வழிகாட்டிக் கையேடு உங்களுக்கு வேண்டுமெனில் ராம் வசந்த் எழுதி விகடன் வெளியீடாக வந்திருக்கும் “வணிகத் தலைமைகொள்” தொகுப்பை கையில் ஏந்திக் கொள்ளலாம்.

எந்தத் தொழிலை தொடங்குவது? என்பதை அவரவருக்குரியதாக ராம் வசந்த் விட்டு விட்டார். தொழிலைத் தொடங்கிய பின் அதில் முன்னேறிச் செல்வதற்கான அறி(ற)வுரைகளை தன் அனுபவங்கள் ஊடாக  தொகுப்பு முழுக்கச் சொல்லிச் செல்கிறார். நூலை வாசிக்க, வாசிக்க ஒரு நேரடி வகுப்பில் அமர்ந்து கேட்கும் உணர்வு ஏற்படுகிறது என்றால் அது மிகையில்லை. சந்தேகம் இருப்பின் வாங்கி வாசித்து நுகரலாம்.

கொஸ்டின் பேப்பர் இண்டீரியரா எடுத்திருப்பாங்கன்னு நினைச்சேன்-

ஸ்கூல்ல ஒரு சம்பவம் நடந்து போச்சு டாடி.

என்னாச்சு? எதிலும் சிக்கிட்டியா?

அதுலாம் இல்ல. இது வேற மாதிரி என்றான்.

வேற மாதிரின்னா?

இன்னைக்கு தமிழ் எக்ஸாம். பதினொன்றாம் வகுப்பு பசங்களோட பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு பசங்களும் கலந்து எக்ஸாம் ஹால்ல இருந்தோம். கொஸ்டின் பேப்பர் கொடுத்ததும் எல்லாரும் எழுத ஆரம்பிச்சுட்டோம்.  என் வகுப்பு பையன் ஒருத்தன் அவனுக்கு பக்கத்துல இருந்த 12 ம் வகுப்பு அண்ணன்கிட்ட ஒரு கேள்விக்கு ஆன்சர் கேட்டிருக்கிறான். அந்த அண்ணன் இவனை பார்த்துட்டு ஒன்னும் சொல்லாம இருந்துட்டாங்களாம்.  கொஞ்ச நேரம் கழித்து அதே அண்ணனிடம் கொஸ்டினில் இருந்த ஒரு மனனப் பாடலை சொல்லச் சொல்லி கேட்டிருக்கிறான்.  அப்பொழுது நேரம் 12.20 க்கு மேலாகிடுச்சு. கேள்வி கேட்டிருந்தாங்க சரி…..இதே மனனப் பாடலை எப்படி இவனுக்கும் கேட்டிருக்க முடியும்னு? நினைச்சு அந்த அண்ணன் அவன் கொஸ்டின் பேப்பரை வாங்கிப் பார்த்திருக்காங்க. அது 12 ம் வகுப்பு கொஸ்டின் பேப்பராம்.

”சண்டை போட்டுக்காதீங்க” என்ற ஒற்றை அறிவுரையோடு! – 20 ஆம் ஆண்டின் தொடக்கத்தில் -

19 ஆண்டு திருமண வாழ்வைக் கடந்து 20 ன் ஆரம்பத்தில் அடி எடுத்து வைத்து திரும்பிப் பார்க்கையில் அவரவர் இயல்புகளிலிருந்து ஏதோ ஒரு காரணங்களுக்காக எங்களை மாற்றிக் கொண்டே நகர்ந்திருக்கிறோம். நிறைய முரண்கள் என்பதை முட்கரண்டியாய் பார்க்காமல் உணவை உண்பதற்கான ஒரு உபகரணமாக மட்டுமே பார்த்துக் கொண்டோம். அதையே தோளுக்கு மேல் வளர்ந்த எங்கள் பிள்ளைகளுக்கும் உணர்த்தியிருந்தோம். அந்த உணர்தலை அவர்கள் அவ்வப்போது வார்த்தைகளில், இப்படியான தினங்களில், நிகழ்வுகளில் அன்பின் பொருட்டான பொருட்களாய் மாற்றி கைகளில் தந்து விடுவார்கள். கூடவே, ”சண்டை போட்டுக்காதீங்க” என்ற ஒற்றை அறிவுரையோடு!

இன்று திருமண நாள் என்ற பிரக்ஞை இன்றி விழித்தெழுந்ததும் மகளிடமிருந்து பின்னிரவு வேளையில் ”Happy anniversary dady.. 🤩🥰❤️❤️” என அனுப்பப்பட்ட குறுஞ்செய்தி கண்ணில் பட்டது. வீட்டில் இருந்த மகன் இரண்டு பைகளோடு வந்தான். ”திருமண நாள் வாழ்த்துகள் டாடி”. கிஃப்ட் இந்தாங்க. ஆனால், இப்ப ஓபன் செய்யாதீங்க, அம்மா வரவும் இரண்டு பேரும் சேர்ந்து இதை  பிரிங்க என்றான். மணமகளுக்காக  காத்திருக்கும் மணமகன் போல் காத்திருந்தேன். மாப்பிள்ளை தோழன் போல் மகன் என்னருகிலேயே அமர்ந்திருந்தான். வழக்கமான வேலைகளை முடித்து விட்டு மனைவி வந்தாள். பரிசுப்பொருட்களுக்குள் அவர்களின் அன்பை ஊடு பாவியும், எங்களை பதித்தும் கொடுத்திருந்தார்கள்.