கொஸ்டின் பேப்பர் இண்டீரியரா எடுத்திருப்பாங்கன்னு நினைச்சேன்-

ஸ்கூல்ல ஒரு சம்பவம் நடந்து போச்சு டாடி.

என்னாச்சு? எதிலும் சிக்கிட்டியா?

அதுலாம் இல்ல. இது வேற மாதிரி என்றான்.

வேற மாதிரின்னா?

இன்னைக்கு தமிழ் எக்ஸாம். பதினொன்றாம் வகுப்பு பசங்களோட பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு பசங்களும் கலந்து எக்ஸாம் ஹால்ல இருந்தோம். கொஸ்டின் பேப்பர் கொடுத்ததும் எல்லாரும் எழுத ஆரம்பிச்சுட்டோம்.  என் வகுப்பு பையன் ஒருத்தன் அவனுக்கு பக்கத்துல இருந்த 12 ம் வகுப்பு அண்ணன்கிட்ட ஒரு கேள்விக்கு ஆன்சர் கேட்டிருக்கிறான். அந்த அண்ணன் இவனை பார்த்துட்டு ஒன்னும் சொல்லாம இருந்துட்டாங்களாம்.  கொஞ்ச நேரம் கழித்து அதே அண்ணனிடம் கொஸ்டினில் இருந்த ஒரு மனனப் பாடலை சொல்லச் சொல்லி கேட்டிருக்கிறான்.  அப்பொழுது நேரம் 12.20 க்கு மேலாகிடுச்சு. கேள்வி கேட்டிருந்தாங்க சரி…..இதே மனனப் பாடலை எப்படி இவனுக்கும் கேட்டிருக்க முடியும்னு? நினைச்சு அந்த அண்ணன் அவன் கொஸ்டின் பேப்பரை வாங்கிப் பார்த்திருக்காங்க. அது 12 ம் வகுப்பு கொஸ்டின் பேப்பராம்.

”சண்டை போட்டுக்காதீங்க” என்ற ஒற்றை அறிவுரையோடு! – 20 ஆம் ஆண்டின் தொடக்கத்தில் -

19 ஆண்டு திருமண வாழ்வைக் கடந்து 20 ன் ஆரம்பத்தில் அடி எடுத்து வைத்து திரும்பிப் பார்க்கையில் அவரவர் இயல்புகளிலிருந்து ஏதோ ஒரு காரணங்களுக்காக எங்களை மாற்றிக் கொண்டே நகர்ந்திருக்கிறோம். நிறைய முரண்கள் என்பதை முட்கரண்டியாய் பார்க்காமல் உணவை உண்பதற்கான ஒரு உபகரணமாக மட்டுமே பார்த்துக் கொண்டோம். அதையே தோளுக்கு மேல் வளர்ந்த எங்கள் பிள்ளைகளுக்கும் உணர்த்தியிருந்தோம். அந்த உணர்தலை அவர்கள் அவ்வப்போது வார்த்தைகளில், இப்படியான தினங்களில், நிகழ்வுகளில் அன்பின் பொருட்டான பொருட்களாய் மாற்றி கைகளில் தந்து விடுவார்கள். கூடவே, ”சண்டை போட்டுக்காதீங்க” என்ற ஒற்றை அறிவுரையோடு!

இன்று திருமண நாள் என்ற பிரக்ஞை இன்றி விழித்தெழுந்ததும் மகளிடமிருந்து பின்னிரவு வேளையில் ”Happy anniversary dady.. 🤩🥰❤️❤️” என அனுப்பப்பட்ட குறுஞ்செய்தி கண்ணில் பட்டது. வீட்டில் இருந்த மகன் இரண்டு பைகளோடு வந்தான். ”திருமண நாள் வாழ்த்துகள் டாடி”. கிஃப்ட் இந்தாங்க. ஆனால், இப்ப ஓபன் செய்யாதீங்க, அம்மா வரவும் இரண்டு பேரும் சேர்ந்து இதை  பிரிங்க என்றான். மணமகளுக்காக  காத்திருக்கும் மணமகன் போல் காத்திருந்தேன். மாப்பிள்ளை தோழன் போல் மகன் என்னருகிலேயே அமர்ந்திருந்தான். வழக்கமான வேலைகளை முடித்து விட்டு மனைவி வந்தாள். பரிசுப்பொருட்களுக்குள் அவர்களின் அன்பை ஊடு பாவியும், எங்களை பதித்தும் கொடுத்திருந்தார்கள்.